از نوازندگی خودم راضی نیستم / قسمت دوم

شنیدن صدای ویولن از جایگاه مخاطب

همیشه در آموزه های خودم سعی بر این داشتم تا که به تمام هنرجویان خودم این مفهوم به بهترین شکل توضیح بدم تا خودشونو از جایگاه مخاطب و شنوندگان و نه از جایگاه نوازنده بشنون و این راز بسیار بزرگی هستش؛ شنیدن از جایگاه نوازنده همواره همراه خواهد بود با کمی خودخواهی و به عبارت بهتر باید گفت نوازنده اون طوری می شنوه که دوست داره بشنوه و نه اونطور که واقعاً هست و به همین دلیل افراد وقتی که هنوز با شنیدن واقعی آشنا نشدن وقتی خودشون ضبط میکنن و بعد گوش میدن متوجه میشن نوازندگیشون اصلاً چیزی نیست که فکرشو میکردن و یه جورایی شوک زده میشن!!!!

دلیل این موضوع در این هست که ما فقط بر حسب ریاضیات عمل میکنیم یعنی فقط انگشت گذاری میکنیم و آرشه میکشیم و سعی میکنیم صدا ها رو به موقع عوض کنیم ولی هیچ کاری با شنیدن قطعه نداریم؛ به عبارت دیگه ما داریم دیوار و بنایی میسازیم و دوست داریم اینطور فکر کنیم که انگار فقط با روی هم گذاشتن آجرها این دیوار ساخته خواهد شد و در طول ساختن و کارهامون اصلاً روند بررسی نمی کنیم که شاید این دیوار به صورت اشتباه و کج در حال بالا رفتن باشه و نتیجه هم مشخصه!

اثر ضبط کردن در پیشرفت نوازندگی

یکی از راه های تقویت شنیدار از حیث شنیدن مخاطب گونه این هست که خودتون رو ضبط کنید.

ضبط کردن همواره برای پیشرفت شما کمک کننده و در خیلی موارد ضروری هست؛ ضبط کردن به عنوان مربی دوم شما عمل میکنه و شما در حالتی قرار میگیرید که باید خودتون رو قضاوت کنید و متوجه میشید که چه ایراداتی دارید درست قبل از اینکه مربی شما یا کس دیگه ای این کار رو براتون انجام بده و به تدریج این اتفاق به تمام لحظه های نوازندگی شما تعمیم پیدا میکنه؛ شما یاد میگیرید که اینطور بشنوید و قضاوت کنید و بعد از مدتی در لحظه نواختن همونطوری به نواختن خودتون گوش میدید که وقتی صدای ضبط شده خودتون رو گوش میدادید و سعی میکنید ایرادات رو در لحظه نواختن درست کنید و نواخته های خودتونو بهبود ببخشید و بیان بهتری داشته باشید که البته باید دقت داشته باشید این مهم بتدریج اتفاق میفته!

شما باید به فردی تبدیل بشید که در لحظه ایجاد هر صدا شنونده هست و نه اینکه بعد از نواختن به صدای خودش گوش بده و تازه متوجه رفتارهای خودش بشه!

با قدم های کوچک شروع کنید

برای تقویت شنیدار از جایگاه مخاطب باید با قطعه کوچک شروع بکنید؛ با نواختن قطعه های ساده و کوتاه یا اتودها و گام ها تکراری در تمرینات خودتون به شکلی که اون قطعات ساده باشن و برای نواختن حالت ساده ای داشته باشن تا فرصت و شرایط شنیدن رو داشته باشید چون اگر قطعه ای رو که سخت هست انتخاب کنید تمام تمرکزتون صرف این میشه که از پس حالت های تکنیکال و نواختن اون بربیاید و دیگه تمرکزی برای شنیدن نخواهید داشت.

پس قطعه های ساده و تکراری و حتی گام هارو انتخاب کنید چون با این حالت از قید نواختن رها میشید و با کمترین سختی مینوازید و حالا فرصتی دارید برای شنیدن خودتون در لحظه نواختن و نهادینه کردن این عادت در وجود خودتون.

نتیجه شیرین تمرین پیوسته

در صورتیکه پیوسته این کار رو انجام بدید و روزانه قسمتی از تمریناتتون رو اختصاص به شنیدن خودتون به شکلی که کفتم بکنید در کمتر از یک چنان تغییری در نواخته های خودتون حس میکنید که دیگه هرگز به تمرین به شیوه قبلی بر نخواهید گشت و خبر خوب اینه که این نوع تمرین تدریجاً به قسمت های دیگه نوازندیگیتون سرایت میکنه؛ یعنی اگر که دارید ویبراسیون یا تکنیک اسپیکاتو در آرشه کشی هم تمرین میکنید از شنواییتون استفاده خواهید کرد نه فقط برای حفظ کوک و ریتم!

پس شما به مرور زمان تبدیل به فردی میشید که خیلی عالی میتونه خودش رو در قسمت های مختلف نوازندگیش بررسی کنه و پیشرفت واقعی شما از اونجا شروع خواهد شد.

موفق باشید